Τα μωρά έχουν πολύ πιο αναπτυγμένες και έμφυτες ικανότητες να μάθουν προ-κοινωνικές συμπεριφορές, καλοσύνη και ενσυναίσθηση απ’ ό,τι πιστεύαμε μέχρι τώρα.

Μια νέα μελέτη δείχνει ότι η επιθυμία να είμαστε καλοί με αυτούς που έχουν ανάγκη και να τους νοιαζόμαστε, ξεκινάει πολύ νωρίτερα από ό,τι νομίζουμε. Από πόσο νωρίς αναπτύσσουμε λοιπόν το αίσθημα της καλοσύνης;

Διαβάστε επίσης: Παιδιά: Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα!

Τι έδειξαν τα ευρήματα της μελέτης για την τάση των μωρών να βοηθούν;

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Ουάσινγκτον στο Σεντ Λούις, μελετήσαν τη συμπεριφορά μιας ομάδας 11-20 μηνών μωρών για να δουν πώς θα ανταποκριθούν όταν κάποιος χρειάζεται βοήθεια. Μετά από μια αρχική δοκιμή για να μετρηθούν οι γνωστικές και κινητικές τους δεξιότητες, τα μωρά τοποθετήθηκαν σε ψηλή καρέκλα απέναντι από έναν ερευνητή που τους παρουσίασε δύο «αποστολές»: να βάλουν πολλές μπάλες σε ένα κουτί ή να στοιβάξουν τουβλάκια.

Ο ερευνητής πρώτα τους έδειξε με παιχνιδιάρικο τρόπο πώς γίνεται αυτή η διαδικασία και στη συνέχεια, παρίστανε ότι δεν μπορούσε να φτάσει το κομμάτι που χρειαζόταν για να ολοκληρώσει την «αποστολή», υποδεικνύοντας την επιθυμία για βοήθεια. Το μωρό μπορούσε να βοηθήσει είτε βάζοντας τη μπάλα ή το τουβλάκι στο χέρι του ερευνητή ή ολοκληρώνοντας την ενέργεια γι’ αυτόν (βάζοντας τη μπάλα στο κουτί ή τοποθετώντας το τουβλάκι στην στοίβα).

Αν το μωρό δεν βοηθούσε μετά από 20 δευτερόλεπτα, ο ερευνητής έδειχνε ότι χρειαζόταν βοήθεια με πιο προφανείς τρόπους, όπως λέγοντας «Η μπάλα» ή «Δεν μπορώ να φτάσω».

Ένας βοηθός ερευνητή παρακολουθούσε αν τα μωρά βοήθησαν με έναν από τους δύο τρόπους και, αν ναι, πόσο χρόνο πέρασε πριν επέμβουν για να βοηθήσουν. Επίσης καταγράφηκαν οι τύποι της βοήθειας, όπως όταν το μωρό πλησίαζε το χέρι του ερευνητή ή το κουτί με τις μπάλες.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι δεν είναι σαφές από τη μελέτη αν η θετική ενίσχυση θα ενθάρρυνε ή θα εμπόδιζε την τάση των μωρών να βοηθήσουν, και αυτό γιατί ο ερευνητής στο πείραμα είχε εκπαιδευτεί να μην χαμογελάει ή να επαινεί τα μωρά με κανέναν τρόπο. Ωστόσο, οι ερευνητές πιστεύουν ότι η ενθάρρυνση από τους γονείς θα μπορούσε να κάνει θετική διαφορά στην ανατροφή καλοσυνάτων παιδιών.

Η απρόσμενη ανακάλυψη των ερευνητών

Οι ερευνητές  εξέτασαν πόσο συχνά βοηθούσαν τα μωρά, ποιοι τύποι βοήθειας παρείχαν και αν η βοήθεια επηρεαζόταν από την ηλικία ή το φύλο του μωρού.

Πάνω από το 80% των μικρότερων μωρών στην ομάδα (όχι περισσότερο από 12 μηνών) προσφέρθηκαν να βοηθήσουν τους ερευνητές ανακτώντας αντικείμενα που ήταν έξω από την εμβέλειά τους και είτε τα παρέδωσαν είτε ολοκλήρωσαν εκείνα την «αποστολή». Αυτό ίσχυε ανεξαρτήτως του φύλου του μωρού ή των γνωστικών και κινητικών δεξιοτήτων του. Και σχεδόν όλη η βοήθεια συνέβη χωρίς καμία καθοδήγηση, μέσα στα πρώτα 20 δευτερόλεπτα του καθήκοντος.

Έτσι, πιθανότατα οι συμπεριφορές βοήθειας των παιδιών δεν είναι μόνο πιο συχνές σε μικρότερη ηλικία, αλλά είναι και πιο εξελιγμένες και αναπτυγμένες από ό,τι ενδεχομένως θα περίμεναν οι ενήλικες.

Επίσης, ένα ακόμα σημαντικό εύρημα της έρευνας είναι ότι τα κορίτσια προτιμούσαν να παραδώσουν τη μπάλα στον ερευνητή, ενώ τα αγόρια προτιμούσαν να ολοκληρώσουν το καθήκον μόνα τους. Η υπόθεση για αυτό το γεγονός επικεντρώνεται στο ότι η κοινωνικοποίηση παίζει ρόλο. Τα κορίτσια ίσως ενθαρρύνονται να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στο άτομο κατά την αλληλεπίδραση, ενώ τα αγόρια ενθαρρύνονται να επιδεικνύουν περισσότερη αυτοεκτίμηση.

Καλοσυνάτα μωρά, καλύτερη κοινωνία;

Η μελέτη φανερώνει λοιπόν ότι τα μωρά φαίνεται να επιδεικνύουν «προσωπικές» τάσεις πολύ νωρίς στη ζωή.

Τα μωρά παρακολουθούν τα πάντα που κάνουν οι γονείς τους, απορροφώντας τα σαν σφουγγάρια. Για να μεγαλώσουμε καλοσυνάτα παιδιά, η επικεφαλής της μελέτης Ρόουζ Ντόνοχιου, προτείνει στους γονείς να δείχνουμε καλή συμπεριφορά οι ίδιοι, δίνοντας στα μωρά ευκαιρίες να μάθουν μέσα από την παρατήρηση.